Η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος μοναδική στη ζωή της γυναίκας, που αναπόφευκτα θα επηρεάσει την ψυχολογική της κατάσταση. Σε αυτό συμβάλλουν όχι μόνο οι βιολογικές και ορμονικές αλλαγές, αλλά και τα συναισθήματα που βιώνει, οι σκέψεις και τα ερωτήματα που την κατακλύζουν, οι κοινωνικές συνθήκες στις οποίες ζει, οι προηγούμενες εμπειρίες της.

Σημαντικές είναι επίσης οι τυχόν προσπάθειες που κατέβαλε η γυναίκα για να μείνει έγκυος, οι αλλαγές στις σχέσεις της, η ποιότητα της σχέσης με τον πατέρα του παιδιού, καθώς και η ψυχολογική προδιάθεση που έχει.

Δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο θα “έπρεπε” να βιωθεί η περίοδος της εγκυμοσύνης. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν επίγνωση ότι βρίσκονται σε μία ιδιαίτερη φάση της ζωής τους, κατά την οποία νιώθουν ιδιαίτερα ευάλωτες (οπότε και θέλουν να προστατεύουν τον εαυτό τους και το έμβρυο) αλλά ταυτόχρονα και ιδιαίτερα δυνατές. Πολύ συνηθισμένες είναι επίσης και οι ανασφάλειες, τα άγχη και οι φοβίες, τόσο οι γενικές, όσο και οι ειδικές για το κάθε τρίμηνο εγκυμοσύνης (π.χ. στο πρώτο τρίμηνο μπορεί να υπερτερούν τα άγχη για την ασφάλεια του εμβρύου, για την ικανότητα της ίδια να γίνει μητέρα, για τις επερχόμενες αλλαγές στη ζωή της κ.α., ενώ στο τρίτο τρίμηνο αγωνία για τον τοκετό, για το διάστημα της λοχείας κ.α.).

Η ψυχολογική απομόνωση στην οποία οδηγούνται πολλές γυναίκες σε αυτή τη φάση, εξαιτίας αυτών των συναισθημάτων και καταστάσεων, μπορεί να ξεπεραστεί αν βρεθεί ένα πλαίσιο να μοιραστούν τις εμπειρίες τους.

Μια γυναίκα δεν γίνεται αυτομάτως μητέρα με τον τοκετό, αλλά μέσα από μια διαδικασία που ξεκινάει πολύ νωρίτερα (τουλάχιστον 9 μήνες!). Άλλες γυναίκες βιώνουν την εγκυμοσύνη σαν ένα ευχάριστο «διάλειμμα» από την υπόλοιπη ζωή τους, ενώ άλλες σαν αναγκαστική περίοδο που πρέπει να διανύσουν για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι περισσότερες όμως θα βιώσουν κατά καιρούς ένα μείγμα συναισθημάτων, θετικών και αρνητικών, ανάλογα και με το βαθμό στον οποίο η εγκυμοσύνη ήταν αρχικά επιθυμητή. Και εδώ παίζουν ρόλο διάφοροι παράγοντες (π.χ. η σχέση με το σύντροφο –πατέρα του παιδιού, άλυτα ζητήματα της νέας μητέρας με τους δικούς της γονείς κ.α.).

Η ψυχοθεραπεία είναι ένας ασφαλής χώρος όπου η γυναίκα -ή το ζευγάρι-μπορεί να εκφράσει και να μοιραστεί τους φόβους, τις αγωνίες της, τις προσδοκίες και τις εμπειρίες της, θετικές και αρνητικές σχετικά με την εγκυμοσύνη, τη σχέση με το μωρό της και τους άλλους. Μπορεί να αφορά τα θέματα που αναφέρονται παρακάτω, ή ότι άλλο την απασχολεί:

· αλλαγές στα συναισθήματα και τις ανάγκες της (π.χ. νευρικότητα, άγχος, φόβοι αλλά και ελπίδες)

· αλλαγές στο σώμα και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της

· τη σχέση με το μωρό της

· τη σχέση με το σύντροφο-πατέρα

· αρνητικές σκέψεις (π.χ. ότι δε θα τα καταφέρει, θα επαναλάβει τα λάθη των γονιών της κλπ)